İnan SABIRCAN

  -Yahu anlatsana şunu tekrar! -Dinlemeye doymadın mı? -Sen anlat ben bunları ileride yazmak istiyorum. -Yazmak mazmak yok ne yazması ya! -Tamam, senin adın anılmayacak, rahat ol sen, gevşe. -Bana bak, bir kitap çıkardın diye havalara girme hemen, vakti zamanında kız arkadaşlarıma çok şiir kopya ettim, şair yarısı sayılırım, yani. -Şu yanileri kullanmasan, şairlik yolunun üçte ikisini geçeceksin, ama neyse. -Neyse diyerek romancı olunmuyor, dikkatini çekerim bu hususa. Her gördüğünde şunu anlattırmasan bana, sıkıldım artık. -Tamam, o zaman. Seksen öncesi, okulda nasıl zevk için adam döverdin onu anlat bari. -Bir dakika, ben hiç kimseyi zevk için dövmedim, hep nefsi müdafaa yaptım. -E Uğur Mumcu kitap yazmış, Çıkmaz Sokak diye o zamanlarda. Sizin devreye giydirmiş habire. Ayrıca Ertuğrul samanlıkta saklanmış falan filan, haklı gibi duruyor…. -Çok biliyormuş o Uğur Efendi. Gazeteden sallamak kolaydı. Adamlar gelmiş elinde silah, sopa, satır, asit, “Seni öldüreceğiz, geberteceğiz” diyor,

Pazar günleri çalışmıyorum, haliyle evdeki sabah erken kalkıp kahvaltıyı hazırlama işi bende. Benimkiler uyanmadan sofrayı hazırlamalıyım, acele. Hayatım boyunca hep hızlı hareket etmeye çalıştım, her hızlı hareket ettiğimde ise bir şeyleri kırdım, döktüm, hiç akıllanmayacağım sanırım. Azıcık ağırdan almayı bilseydim ne olurdu sanki Allah’ım! Tabakları dolaplardan çıkarırken mutfak sanki panayır yeri, bir gürültü yapıyorum. Özünde sessiz biriyim amma acelem varsa ve tribünleri dolu gördüm mü ver senfoniyi ver Beethoven’ı verr! İş yapıyoruz ya herkes görecek illa! Hayat müşterek düsturumu yaşayayım derken daha çok ses çıkarıyorum. Halt ediyorum. Yumurtayı tavaya kırmadan ulaştırabilsem bari. Tabakları düzgünce yerleştirdim, çatal ve bıçak olması gerektiği yerde, masada siyah zeytin, yeşil kırma zeytin, lutenitsa, domates, salatalık, tulum peyniri, çeçil peyniri, reçel çeşitleri, Burhaniye’nin köylerinden gelme hakiki çam balı, tereyağı, kuru kayısı, birkaç parça cevi