ESİNTİ
Kuzeyden gelen rüzgâr, boğazın üstünden tuz kokusunu alıp odamın açık balkon kapısından ciğerlerime ulaştı. Hayat denilen kavga önce kuş sesleriyle sonra arabaların pat pat yapan egzoz sesleriyle tekrar başladı. Bugün canım hiçbir şey yapmak istemiyordu. Yine bir cumartesi yine ne yapacağını bilememe hali.
Okuyacak gazete kalmadı, ah keşke basılı düzgün gazeteler olsaydı, içinde bizi üzmeden gerçek haberler anlatan. Bu sosyal medyadaki political correct işi beni çok yordu, cumartesi eki istiyorum, cumartesi kahvaltısında masamda duracak, çayımı içtikten sonra sayfalarını karıştıracağım gerçek bir gazete. Sıkıntımı geçiremese de beni oyalasın. Dijital de olur, sıkmasın beni, oyalasın, yoksa gider dünyayı kurtarmak yerine seramik kursuna üye olurum.
Yatakta öylece uyanık yatıp tavana bakmak, başımı ağrıtacak, biliyorum. Tavandaki kolon laf atıyor, ciddiye almıyorum. Odama dolan serinlikle ürperip, ayaklarımı örtüyorum.
Her daim koşmayı, savaşmayı öğütleyen uyarıcılara bugünlük kendimi kapattım, arabayı boşa aldım. Kuş ve egzoz seslerine insan sesleri karışmaya başladı. Balkon kapım açık, tül perde esintiyle nazlı nazlı, Marilyn Monroe’nun etekleri misali salınıyor.
Geçmiş güzel günlerin hatırına bari sen salın ey nazlı Marilyn, ekranlarda yaşamaktan unuttuğumuz, ıskaladığımız gerçek hayatın tatlı tarafını bize hatırlat. Bir esinti var, bir de esintiye bizim yüklediğimiz anlam. Yatakta dirseklerimin üstüne doğrulup boğazın maviliklerine bakmaya çalışıyorum. Sahili saran yeni binalar önümü kapatmaya başlamış. Maviliklere bakmak için artık dirseklerimin üzerinde doğrulmaktan daha fazlasına ihtiyacım var.
Dünyanın dört bir yanından toplanıp dizleri üzerine çöktürülmek istenen bir milletin kimse önünde diz çökmemiş evladı olarak boğazın iki yakasına yağan mermi, bomba ve top güllelerini düşünüp hayalimde bir sigara yakıyorum. Hay allah boğazlar karıştı, orası Çanakkale değil miydi?
İki parmağım arasında hayali sigaramı tutup elimi dudaklarıma götürüyorum, bir fırt çekiyorum, duman yerine insana insan olduğunu hatırlatan esintinin kendisini içime çekiyorum. Duymak istediğim sesler ve gerçekteki sesler birbirine karışıyor, esintinin huzuruyla tekrar uykuya dalıyorum.
İnan SABIRCAN
22.Ekim.2022 yılında Gazeteiçerik'te yayımlandı.